Στη στάση. - Μα καλά, από πάνω μου ήρθε με το ακορντεόν? ρώτησε μια κυρία (ηλικίας 60+). Δε μας φτάνει που καθόμαστε και περιμένουμε να έχουμε και τον άλλο από πάνω μας με τις μουσικές του, συμπλήρωσε η καλή κυρία κουνώντας το χέρι και την dior τσάντα της.
- Έλα ντε. Τί είναι αυτά τα πράγματα? συμπλήρωσε η διπλανή της.
- Άντε φύγε από εδώ άνθρωπέ μου, είπε και έβγαλε τα μεγάλα, άσπρα γυαλιά της και τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα της. Έχουμε την κούρασή μας, έχουμε κι εσένα πάνω από το κεφάλι μας με αυτό το πράγμα.
Ο κύριος με το ακορντεόν, περίπου ιδίας ηλικίας με την κυρία, την κοίταξε λυπημένα και προχώρησε λίγο πιο κάτω.
- Ε, μα πια, τί πράγμα ήταν κι αυτό? Τι ενοχλητικός. Αν πάρω το ακορντεόν και του ανοίξω το κεφάλι άδικο θα έχω?
- Όχι, όχι, συμφώνησαν άλλες δύο που καθόντουσαν δίπλα της και γέλασαν όλες μαζί.
Γύρισα σπίτι με τα πόδια.
Μερικές φορές οι άνθρωποι μας απογοητεύουν. Με διάφορες πράξεις, λόγια, αποφάσεις που παίρνουν. Μας πληγώνουν, μας θυμώνουν, μας κάνουν να στεναχωριόμαστε. Ακόμα και ξένοι, άγνωστοι σε εμάς άνθρωποι μας δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα.
Άλλες φορές όμως, μας κάνουν να γελάμε στο δρόμο, να χαιρόμαστε, να χαμογελάμε ασυναίσθητα με κάποια πράξη που θα κάνουν όλοι μαζί. Όταν συνεργάζονται για να βοηθήσουν κάποιο συνάνθρωπο στο δρόμο ή όταν αδιαφορούν για την κίνηση και πηγαίνουν όλοι μαζί να σηκώσουν το μηχανάκι ενός παιδιού που έπεσε στο δρόμο, τότε είναι που μας κάνουν περήφανους. Δίχως να τους ξέρουμε, δίχως να τους γνωρίζουμε. Μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα.
Σήμερα ήταν ένα περιστατικό που ανήκε στην πρώτη κατηγορία. Υπήρξαν όμως κι άλλα που εντάσσονται στην δεύτερη. Ας ελπίσουμε ότι θα υπερισχύσει η τελευταία.
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι σε όλους :)
- Έλα ντε. Τί είναι αυτά τα πράγματα? συμπλήρωσε η διπλανή της.
- Άντε φύγε από εδώ άνθρωπέ μου, είπε και έβγαλε τα μεγάλα, άσπρα γυαλιά της και τον κατακεραύνωσε με το βλέμμα της. Έχουμε την κούρασή μας, έχουμε κι εσένα πάνω από το κεφάλι μας με αυτό το πράγμα.
Ο κύριος με το ακορντεόν, περίπου ιδίας ηλικίας με την κυρία, την κοίταξε λυπημένα και προχώρησε λίγο πιο κάτω.
- Ε, μα πια, τί πράγμα ήταν κι αυτό? Τι ενοχλητικός. Αν πάρω το ακορντεόν και του ανοίξω το κεφάλι άδικο θα έχω?
- Όχι, όχι, συμφώνησαν άλλες δύο που καθόντουσαν δίπλα της και γέλασαν όλες μαζί.
Γύρισα σπίτι με τα πόδια.
Μερικές φορές οι άνθρωποι μας απογοητεύουν. Με διάφορες πράξεις, λόγια, αποφάσεις που παίρνουν. Μας πληγώνουν, μας θυμώνουν, μας κάνουν να στεναχωριόμαστε. Ακόμα και ξένοι, άγνωστοι σε εμάς άνθρωποι μας δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα.Άλλες φορές όμως, μας κάνουν να γελάμε στο δρόμο, να χαιρόμαστε, να χαμογελάμε ασυναίσθητα με κάποια πράξη που θα κάνουν όλοι μαζί. Όταν συνεργάζονται για να βοηθήσουν κάποιο συνάνθρωπο στο δρόμο ή όταν αδιαφορούν για την κίνηση και πηγαίνουν όλοι μαζί να σηκώσουν το μηχανάκι ενός παιδιού που έπεσε στο δρόμο, τότε είναι που μας κάνουν περήφανους. Δίχως να τους ξέρουμε, δίχως να τους γνωρίζουμε. Μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα.
Σήμερα ήταν ένα περιστατικό που ανήκε στην πρώτη κατηγορία. Υπήρξαν όμως κι άλλα που εντάσσονται στην δεύτερη. Ας ελπίσουμε ότι θα υπερισχύσει η τελευταία.
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι σε όλους :)
